วันนี้ผมเดินทางถึงสนามบินนานาชาติภูเก็ตทุ่มกว่าๆ ด้วยสายการบิน Thai Lion Air ยืนรอ Airport Bus ไม่ถึง 10 นาที รถก็มาจอดพร้อมคำกล่าวทักทายสวัสดีค่ะ เป้าหมายของผมคือ บขส.ใหม่ภูเก็ต แต่ Airport bus จะวิ่งสุดทางที่ บขส.เก่า และผมต้องต่อสองแถวอีกทีไปยัง บขส.ใหม่ แต่เนื่องจากผมเลือกเดินทางเที่ยวบินที่ค่ำพอสมควร รถสองแถวที่ว่าเค้าก็หยุดให้บริการซะแล้วล่ะ คุณพี่กระเป๋ารถเค้าเลยแนะนำให้ลงที่ โลตัสสามกอง แล้วต่อวินมอไซค์ไป บขส.ใหม่อีกที
ความจริงแล้วผมสามารถเรียกรถของคนรู้จักให้มารับได้เลยที่สนามบิน หรือไม่ก็นั่งแท็กซี่ภูเก็ตไปยังปลายทางได้เลย แต่ผมกลับไม่ทำอย่างนั้น สำหรับผมแล้วการท่องเที่ยวถ้าให้มันถึงกึ๋นมันต้องพ่วงการเดินทางเข้าไปด้วย เดินทางสบายไป บางครั้งมันก็ไม่ได้รสชาดอะนะ
แล้วการเดินทางของผมมันก็ได้รสชาดตั้งแต่ขึ้น Airport bus แล้วล่ะ ฝรั่งเข้ามาถามทางผมเยอะแยะ โชคดีที่เค้าถามแผนที่ไม่งั้น ผมก็ช่วยไม่ได้ดอก อีกทั้งคุณพี่กระเป๋ารถเมล์พูดจาดีมากๆ แนะนำผู้โดยสารเกือบทุกคนว่าต้องลงตรงไหน ต่อรถอะไร เมื่อผู้โดยสารขึ้นลง ก็กล่าวสวัสดี และขอบคุณทุกครั้ง ไอ๊ยะ !!! คุณย่า ถ้ากระเป๋ารถเมล์ในเมืองหลวงเยี่ยงกทม.ทำได้แค่ครึ่งนึงของคุณพี่เค้าผมบอกเลยว่ารถเมล์น่านั่งขึ้นอีกเยอะ
คุณพี่เค้าแนะนำให้ผมลงที่โลตัสสามกอง เพื่อต่อมอไซค์ไปยัง บขส.ใหม่ ผมลงพร้อมากับหลวงพี่อีก 2 รูป ผมเลยดี่เข้าไปถามหลวงพี่เลยว่า “หลวงพี่วินมอไซค์ อยู่ไหน” หลวงพี่ตอบทันควัน “อาตมาก็กำลังจะถามโยมนี่แหละ” เอ๊าา หลวงพี่ผมอุตส่าห์อุ่นใจที่มากับพระ ดันไม่รู้พอๆ กันอีก สักพักพี่วินขอทยอยกันมาเหมือนโทรจองเอาไว้ไม่มีผิด
นั่งพี่วินไปยัง บขส.ใหม่ อันนี้ฮากว่านิดหน่อย คือพี่วินพาหลง แถมมีเบรคแล้วเกาหมวกกันน็อคด้วยนะ พร้อมกล่าวคำนึงให้ผมอุ่นใจว่า “เออ ไม่ใช่ทางนี้นี่หว่า” แต่นะคนในพื้นที่ไฟสลัวๆ อาจหลงๆ กันมั่งว่ากันไป
ถึงบขส.ใหม่ ผมเดินลัดเลาะไปยังเกสท์เฮาส์ แต่ก็นะนี่มัน สามทุ่มกว่าแล้ว หาไรรองท้องก่อนนอนดีกว่า ไอย่ะ ถึงแม้จะเป็นรถเข็นข้างทางแต่รสชาดและหน้าตาแม่ค้าที่ค๊มคมนี่มันจะโดนใจหนุ่มใต้อย่างผมเสียจริงๆ
ถึงเกสท์เฮาส์แค่ สามทุ่มนิดๆ ถือว่าทำเวลาได้ดีกว่าที่คิดไว้เสียอีก เอ้านอนๆ พรุ่งนี้เก็บแรงไว้ลุยเกาะพีพีกันดีกว่า…
ราตรีสวัสดิ์….
นายหัวเด่น